E përditshmja gjermane shkruan se kryeministrja e Italisë, Giorgia Meloni, po e përdor marrëveshjen e emigrantëve me Shqipërinë për të çuar atje emigrantë me rekorde kriminale dhe jo vetëm ata të zakonshmit, të cilët duhet të kalojnë procedurat e shqyrtimit të kërkesave për azil.
Reportazhi i plotë i gazetarit Dominik Straub për “Der Standard”
Shumica e emigrantëve nuk e kishin idenë se çfarë po ndodhte me ta. Ata u zgjuan në qeli natën mes së enjtes dhe të premtes, u vunë në pranga dhe u transportuan me autobus në qytetin portual të Brindisit në jug të Italisë. Vetëm në port, ndoshta e kuptuan se do të dërgoheshin në kampet italiane të dëbimit në Shqipëri. Dhe pikërisht kjo ndodhi.
Ata u dërguan me anijen e marinës “Libra” në portin e Shëngjinit dhe prej andej në kampin e dëbimit të Gjadrit, rreth 20 kilometra më larg. Sipas mediave italiane, të dëbuarit e transferuar në Shqipëri nga autoritetet italiane ishin emigrantë nga Maroku, Tunizia, Algjeria, Nigeria, Egjipti, Pakistani, Bangladeshi, Gjeorgjia dhe Moldavia.
Para se të transferoheshin në Shqipëri, 40 emigrantët ishin internuar në kampe të ndryshme deportimi në të gjithë Italinë. Disa prej tyre kishin kryer më parë edhe vepra penale. Pesë ishin dënuar për vepra seksuale, një për vrasje në tentativë dhe disa të tjerë për vjedhje, vepra kundër pronës dhe rezistencë ndaj autoritetit shtetëror.
Të tjerët nuk kishin rënë më parë në konflikt me ligjin, por e përbashkëta e të gjithëve është se nuk kanë leje qëndrimi në Itali dhe kanë marrë urdhër të largohen nga vendi. Ata tani do të deportohen nga Shqipëria në vendet e tyre të origjinës brenda një maksimumi prej 18 muajsh.
Kostoja prej 1 miliard eurosh
Transferimi (opozita italiane e quan dëbim) i 40 emigrantëve që u kërkohet të largohen nga Italia në Shqipëri është tashmë përpjekja e katërt e qeverisë së djathtë të Giorgia Melonit për të vënë në funksion kampet e dëbimit ekstra-territorial, të cilat u kanë kushtuar aktualisht taksapaguesve italianë rreth 1 miliard euro.
Të dyja qendrat janë rezultat i një marrëveshjeje dypalëshe për migracionin midis Romës dhe Tiranës dhe janë ngritur që nga vjeshta e vitit 2024. Deri më tani, tre përpjekjet e qeverisë për të transferuar azilkërkues në kampet shqiptare të dëbimit dhe për t’iu nënshtruar një procedure të përshpejtuar azili, që zgjat maksimumi 30 ditë, kanë dështuar për shkak të kundërshtimeve nga gjykatat italiane.
Me përpjekjen e saj të re për të internuar emigrantë në Shqipëri, Meloni po hedh pjesërisht në det qëllimin fillestar të kampeve. Fillimisht, qendrat e dëbimit ishin të destinuara ekskluzivisht për refugjatët meshkuj të ardhur me varka nga vende të sigurta origjine, pa asnjë perspektivë për një vendim pozitiv për azilin.
Në fakt, të gjithë emigrantët e sjellë në Shqipëri fillimisht ishin shpëtuar nga rojet bregdetare italiane në det të hapur dhe ishin dërguar në kampet ekstra-territoriale pa hyrë në Itali. Qëllimi i qeverisë ishte që emigrantët të mos shkelnin kurrë në tokën italiane. Ndërkohë, “mysafirët” e rinj të kampeve janë ekskluzivisht persona që kanë qenë tashmë në Itali.
Vetëlëndimi në kamp
Qëllimi i ri i kampeve u bë i mundur me një dekret të qeverisë në Romë më 28 mars. Mbetet për t’u parë nëse ky ndryshim është rënë dakord me qeverinë shqiptare dhe nëse do t’i rezistojë shqyrtimit nga gjykatat italiane. Deputetja italiane socialdemokrate Cecilia Strada kritikoi faktin se të prekurit u vunë në pranga dhe se deri më tani u është mohuar kontakti me avokatët e tyre.
Të internuarit ishin të dëshpëruar. Tashmë ka pasur tre incidente vetëlëndimi. Kolegu i partisë së Stradës, Alessandro Zan, i bëri thirrje kryeministres Meloni që “të ndalojë së kopjuari mikun e saj Donald Trump dhe të pranojë dështimin e modelit shqiptar”.