I.
NE S’KISHIM KËNGË…
Ne s’kishim këngë që t’i ngjanin erës
këngë me sy të kaltër ere
dhe vështrime ajri që ndillnin zogjtë
të na uleshin mbi supe
këngë t’i bënin lumenjtë
të tradhtonin brigjet
këngë që gjethi të fishkëllente
si laureshë
dhe mëngjeset të ndalnin
në rrugë të mahnitur
Ne s’kishim këngë
që t’i ngjante diellit çapkën
të mesditës
atij që zhvesh veten pa droje
në kallamishtet e lumit
dhe harrohet me nimfat e ujit
gjer në mbrëmje
Këngë që kthehet në diell
brenda gjoksit
dhe të mbron
nga dhjetë stina acari
Këngët tona ishin retorika
reumatizmale
me zor i hidhnin këmbët në ajër
nga nervi shiatik
mbështjellë gjer në fyt
me shalle dhe kapota ushtarake
Arkivat e tyre shpesh vinin erë raki
mejhanesh dhe mezesh të thartuara
Ne s’kishim këngë që të imitonin
trokun e kuajve të egër dhe të lirë
ardhur përtej pyjeve të virgjër
dhe vendit ku shtatë lumenj
përplasnin krifat e tyre të bardhë
Zoti na kishte dënuar
të mos ishim endacakë
Ne s’kishim këngë
por e ndjenim
në zemër
në shpirt
e ndjenim se do të vijë
me kuajt e eposit
Ne s’kishim këngë
por kishim bukën
kripën e zemrën
dhe derën hapur
për këngën që do të vinte
pa trokitur…
II.
QIRINJTË E KAPELËS SË VAN GOGUT
Qirinjtë e kapelës së Van Gogut
ndizeshin vetë
sa herë që piktori rrëmbente penelin
dhe i ngjyente në të verdhë peizazhet
Flaka lëshonte një dritë të zbehtë në studio
ndërsa figurat e vockla në kanavacë
nisnin të gjallëroheshin para syve të tij të menduar
Vjelëset e patateve
drejtonin trupin menjëherë
për t’u çlodhur paksa
dhe kujtoheshin që kishin kohë pa buzëqeshur
edhe arat e porsa korrura lëshonin mesazhe të verdhë
Ndërsa dashurohej me to
gishtërinjtë që shtrëngonin penelin
pësonin një gjallërim të befasishëm
duke u bërë pemë
Jetëshkruesit pretendojnë se vizionet e tij
ishin shenja çmendurie ose yje të verbër
por mua s’më duket ashtu
Qirinjtë që ndizeshin mbi kapelën e tij
patjetër duhet të kishin një lidhje të fshehtë me yjet
që do të ndrinin më vonë
menjëherë pasi ai të futej përtej
pamjes së dukshme të pikturave të tij
Ndryshe nuk shpjegohet fakti
që çdo pikturë e tij lëshon kaq zëra
dhe kërkon të çajë çdo kornize
me një këmbëngulje prej drite
III.
NË PLAZHIN E QENVE
Në plazhin e qenve ka shumë lehje
dhe gjurmë putrash
me madhësi e forma të ndryshme
kalova andej në orën 10 paradite
dhe u riktheva në plazhin tim dy orë më pas
Jam një e pasionuar gjurmësh
pasionante gjer në çmenduri
Në orën 11 plazhi i qenve
e plotëson vetveten me të gjitha format
të vogla
të mesme
dhe të mëdha
me fjongo
dhe pa fjongo
të lidhur dhe të zgjidhur
Është e butë klithma e tyre
kur prekin ujin
por jo kundërshtuese
ndoshta se prekja e ujit është një prekje lirie
afërmendsh që gëzimi i tyre
nuk pranon kundërshtime
Paragjykimet janë të ndaluara
Unë desha të ndiqja nga pas
një gjurmë të vogël qeni
pekinez
por ajo më çoi te një grua shtatmadhe
dhe u trondita
sytë e zonjës ishin të egër
ndërsa të qenit të butë
si dy pika uji të arratisura nga hemisfera
Në plazhin e qenve njerëzit dhe qentë
ndajnë mes tyre hapësira
dhe shumë lehje të ngjashme