Fragmenti i bisedës ku Kasëm Trebeshina flet për gjestin e Naum Priftit për njërin nga dorëshkrimet që ishte gjykuar të digjej:
— Domethënë, juve nuk ju janë djegur vetëm dorëshkrimet letrarë, por edhe dokumente të tjerë dëshmues. Herën e parë që biseduam për këtë, nuk ju kujtohej emri i njërit nga anëtarët e atij komisioni të zi!
— Nuk është se ishte një aty. Ishin Dalan Shapllo, Ruzhdi Pulaha, Bashkim Kuçuku, Fatmir Gjata, Resul Bedo, Moisi Zoloshnja, Llambro Ruci, Naum Prifti…
— Për këtë të fundit më keni thënë se e ka përshkruar njërin nga dorëshkrimet dhe jua ka kthyer më vonë.
— Po, është e vërtetë. Është dorëshkrimi që kritikon Mehmet Shehun në ’52. Naum Prifti e ka përshkruar nga frika se mos zhdukej.
— Cila ishte ajo?
— Është drama “Ëndërr e përjetshme”. Ai mendoi që kjo është vepër unikate. Që të mos zhduket, që të mos digjet, e kopjoi tërë natën me dorë dhe e ruajti e ma solli. Unë e kisha kopjen tjetër, por e mbaj për kujtim të gjestit që bëri Naumi. [1992]
Nga libri Mozaiku i mbuluar, botuar te “Faik Konica”, 2022, Prishtinë.
Publikoi: Shaip Beqiri