Nga Ermal Mulosmani
Idetë që prodhojnë huti publike janë cilësi e njerëzve ekzibicionistë, performues.
Ekzibicionizmi është dëshira e papërmbajtur e njeriut për të nxjerrë para publikut cilësi të fizikut që në përgjithësi evitohen të shfaqen. Ekzibicionistë në kuptimin e parë të kësaj fjale janë ata njerëz që shfaqin në publik pjesët më intime të trupit të tyre.
Në një koncept më të gjerë, ekzibicionizmi është fiksimi për të mahnitur ambientin rrethues me ide tmerrësisht të guximshme, ndoshta krejt të parealizueshme, thjesht për të rrëmbyer vëmendjen me çdo kusht. Ose guximi për të thënë atë që të gjithë hezitojnë ta thonë për shkak të normës. Thelbi i ekzibicionizmit është shfaqja, dukja.
Siç thotë avokati i madh, “lëvizja gjithçka, qëllimi asgjë”.
Ekzibicionistët kanë joshje të madhe, sidomos ambientet thellësisht formale, elitare. Në situata të tilla truri prodhon një dopaminë të pakontrollueshme, një neurotransmetues që është thellësisht i përfshirë në veprimet njerëzore si motivimi, kënaqësia, fantazia apo gjendja shpirtërore. Një person me cilësi të shpërfaqura ekzibicioniste është e pamundur të kontrollojë dëshira të tilla.
Kryeministri ynë e ka të provuar me veprime konkrete që është një ekzibicionist i lindur. Sjelljet e tij atipike, fjalori sensacional, talljet publike të të gjitha kategorive njerëzore që i vijnë përpara, janë veç simptomat e ekzibicionizmit. Nuk ka rëndësi se për kë flet, për kandidatin për President të Shteteve të Bashkuara a Kujtim Gjuzin, për një katundar Bathoreje që pret tapinë për tokën e zënë pronarit a zëvendësKryeministrin që ka zgjedhur vetë, Melonin a Spiropalin, Skënderbeun a Safet Gjicin.
Kryeministri ynë nuk përmbahet dot.
Një e papërmbajtur dëshirë për të provokuar turmën herë duke ia bërë bustin Skënderbeut me fytyrën e vetë Ramës e herë duke akuzuar fshataren se kaun nuk e ka për të por për lopën e saj, në sy të burrit të saj që zgërdhihet.
Sjelljet e tij janë thjesht simptoma. Sëmundja është ekzibicionizmi. Sa herë lëshon mufka duhet thjesht të mendojmë: “do t’i kalojë”. Ekzibicionizmi është parafili, është devijacion seksual. Në pamundësi të plotë të daljes lakuriq përballë popullit, në mungesë të nxjerrjes së “ekspertizës” në tavolinë, Kryeministri ynë nxjerr nga goja atë që do të donte të nxirrte nga pantallonat.
Problemi ynë është që këtë të sëmurë e kemi Kryeministër, e kemi Kryemjek.
Sa herë që ky nxjerr “ekspertizën” në tavolinë ne duhet të ulim sytë me turp e të mbulojmë sa të mundemi gjendjen e tij parafilike. Kur deliron në BBC për Donald Trump ne duhet të skuqemi dhe të justifikohemi disi: “Është djalë i mirë por ka momente kur rrëshqet thellë. Mos ia merrni në konsideratë”.
Kur deklaron në parlament
“E pret ekspertizën me gojën hapur dhe kokën lart, i futet ekspertiza në gojë nga lart, e rrotullon ekspertizën në gojë gjerë e gjatë dhe pastaj vjen dhe e pështyn këtu”
ne duhet t’ia kuptojmë të papërmbajturën dëshirë për të shfaqur në publik mesazhe të tilla. Është tipike e të sëmurëve me apodisofili. Është gjendja e pamundësisë për të përballuar dëshirën seksuale që vjen nga ekzibicionizmi. Nuk do të ishte çudi që në këso raste, ajo që Kryeministri përmend si “gojën plot me ekspertizën brenda” të shpërfaqet edhe në foltoren e Parlamentit.
Jemi në prag të kësaj gjendjeje…
Gjithë zhurma për shtetin bektashian duhet ta shohim në këtë dimension.
Është “ekspertiza në gojën e popullit” që i sëmuri ynë “ia rrotullon nëpër gojë gjerë e gjatë”. Ndjesë për fjalët por gjithçka është në thonjëza është thënë nga Kryeminsitri ynë në foltoren e Parlamentit, më duhet ta sjell këtu për të bindur mosbesuesit.
I vetmi trajtim serioz për këtë çështje do të ishte një skuqje e lehtë, një turpërim për një të sëmurë me parafili.
https://m.youtube.com/shorts/sCfDQwloGdI?