Në Serbi, protesta studentore po bëhen gjithnjë e më masive, me studentët që janë mobilizuar për të sfiduar pushtetin e Presidentit Aleksandar Vuçiq. Pas fillimit të bllokimit të universiteteve në dhjetor, studentët kanë organizuar marshime dhe demonstrata në qytete të ndryshme të Serbisë, duke përfshirë Kragujevcin, Nishin dhe Beogradin. Protestat, të cilat filluan si një reagim ndaj korrupsionit dhe kushteve të pasigurta, janë zhvilluar në një lëvizje më të gjerë që kërkon ndryshime politike.
Në qytetin e vogël Obrenovac, protestuesit marshuan me flamuj dhe vuvuzela, duke kërkuar një shtet pa diktaturë. Studentët dhe qytetarët janë bashkuar për të shprehur pakënaqësinë ndaj qeverisë dhe korrupsionit. Protestat fillimisht nisën pas aksidentit tragjik në Novi Sad, ku humbën jetën 15 persona, por tani ato kanë evoluar në një lëvizje më të fuqishme për ndryshime politike.
Pjesëmarrës në protestë janë edhe motoçiklistët dhe bujqit, të cilët janë bashkuar me studentët duke marshuar drejt Beogradit. Në qytetin e Beogradit, studentët janë stacionuar në shtëpitë e tyre dhe kanë marrë mbështetje nga qytetarët që ofrojnë strehim. Protestuesit kërkojnë një shtet të drejtë dhe janë të gatshëm të vazhdojnë derisa kërkesat e tyre të plotësohen.
Në anën tjetër, grupi i quajtur “Studentët 2.0” është shfaqur në mbështetje të qeverisë dhe kërkon kthimin në normalitet, duke thënë se kërkesat e studentëve janë plotësuar dhe se protesta duhet të ndalet. Ky grup ka marrë mbështetje edhe nga figura të njohura, përfshirë ish-ushtarë të beretave të kuqe dhe ish-pjesëtarë të Sigurimit të Shtetit.
Presidenti Vuçiq ka reaguar ndaj protestave, duke paralajmëruar mundësinë e dhunës dhe duke akuzuar protestuesit se janë të mbështetur nga opozita dhe financuar nga jashtë. Ai ka theksuar se situata është duke u përkeqësuar dhe se protesta mund të kalojë në radikalizëm. Megjithatë, studentët kanë deklaruar se nuk do të ndalen derisa të realizohen kërkesat e tyre, dhe se fundi i protestave do të vijë kur ata të vendosin, jo kur të thotë presidenti.
Në mes të tensioneve politike dhe sociale, mundësia e një zgjidhjeje politike kalon përmes një qeverie tranzitore që do të përfaqësojë si pushtetin ashtu edhe opozitën, duke ofruar një mundësi për zgjedhje të lira dhe demokratike. Por, për Vuçiqin, kjo është një mundësi që ai ka refuzuar me forcë.