George Bernard Shaw, dramaturgu dhe kritiku i famshëm irlandez, shprehu një mendim të thellë në lidhje me ndëshkimin e atyre që gënjejnë.
Sipas tij, dënimi i vërtetë konsiston jo vetëm në mosbesimin më nga të tjerët, por në pamundësinë për të besuar askënd. Kur dikush gënjen, ata jo vetëm që tradhtojnë besimin e të tjerëve, por gjithashtu minojnë aftësinë për t’u besuar njerëzve në përgjithësi. Besimi është një element kyç në ndërveprimet njerëzore, thelbësor për ndërtimin dhe ruajtjen e marrëdhënieve kuptimplote. Pa të, struktura shoqërore dobësohet dhe njerëzit bëhen më skeptikë dhe të rezervuar. Ata që gënjejnë, në fakt i shkaktojnë vetes një lloj izolimi emocional, pasi bëhen të paaftë për të besuar te të tjerët. Në një botë ku e vërteta testohet shpesh, konsiderata e Shaw na fton të reflektojmë mbi rëndësinë e ndershmërisë dhe integritetit në veprimet tona. Na kujton se gënjeshtrat jo vetëm që dëmtojnë marrëdhëniet me të tjerët, por edhe minojnë aftësinë themelore për të besuar njëri-tjetrin, duke krijuar një rreth vicioz mosbesimi.
Përgatiti: Albert Vataj